Play-Doc presenta a estrea española da última película do prestixioso fotógrafo e cineasta norteamericano Bruce Weber
Coñecido polo seu sobresaliente traballo no mundo da moda, –con icónicas campañas para marcas como Calvin Klein–, Bruce Weber soubo trasladar con éxito os seus intereses temáticos e estéticos como fotógrafo tamén á súa obra cinematográfica, ampliando en gran medida o ámbito e alcance das súas empresas artísticas. Estas tres películas que se mostrarán no festival son tres fascinantes retratos de excepcional beleza pero tamén cheos de complexidades e dolorosas contradicións. Xuntas compoñen unha sorte de triloxía na que Weber mergúllase nos mitos da masculinidade.
A súa primeira longametraxe, Broken Noses (1987) conta a historia de Andy Minsker, un boxeador profesional ex-campión de peso lixeiro, e o seu pequeno club de boxeo para nenos en Portland, Oregon. Nel Minsker fálanos da súa carreira frustrada coa Asociación Olímpica Estadounidense de Boxeo e as súas loitas en Las Vegas, á vez que asistimos aos seus adestramentos cos mozos, a maioría dos cales provén de familias disfuncionais. Criado tamén nun fogar cheo de problemas e de abusos familiares, Andy dedica todo o seu tempo a axudar aos mozos aos que trata como aos seus fillos, tratando de ser para eles o modelo a seguir que el nunca tivo. Fermosamente filmada e cunha deliciosa banda sonora, esta película explora e deconstrúe o concepto de virilidade.
En Let’s Get Lost (1988) Bruce Weber acompaña a Chet Baker no que sería o último ano da súa vida. Os complicados últimos tempos de Baker, marcados pola súa adicción ás drogas, contrastan cos anos da súa mocidade, cando aínda era o mozo dourado do jazz cun aire ao James Dean e un brillante e prometedor futuro por diante. A película combina material de arquivo e entrevistas desgarradoras con Chet Baker, así como con outros músicos, amigos, noivas, ex-mulleres e fillos. Cando a película atopábase na fase de montaxe, Chet Baker morreu trágicamente en estrañas circunstancias ao caer da xanela do seu hotel en Amsterdam. Ese mesmo ano a película gañou o premio da crítica no festival de Venecia e un ano despois, en 1989, foi nomeada a un Oscar. Máis de catro décadas despois Let’s Get Lost continúa sendo o mellor documental de jazz xamais feito sobre unha das máis grandes lendas da historia do jazz.
A finais dos anos noventa, Bruce Weber consegue convencer ao actor Robert Mitchum para retratarlle nunha película. Pero cando Mitchum falece en 1997, Weber deixa ao carón o seu amado proxecto e non é ata moito tempo despois que volve retomar o material filmado. Mitchum –que antes de cumprir os 15 xa escapara de casa dez veces, ingresado en prisión e realizado traballos forzados– actuou en máis de 130 filmes, principalmente películas de guerra, cinema negro e westerns, nas que sempre facía de tipo duro. Pero Robert Mitchum tamén foi unha persoa moi lida, que escribía poesía, e un grandísimo artista. Nice Girls Don’t Stay for Breakfast (título tomado dunha canción de Julie London), non só é o retrato dun mozo malo con alma de poeta, senón tamén unha película sobre o envellecer dun símbolo sexual masculino. A través dunha serie de entrevistas co propio Mitchum, así como con amigos e admiradores, números musicais e material de arquivo, Weber mostra a batalla interminable de alguén que pasou a súa vida enteira tratando de escapar de casa. A película que estreou mundialmente no festival de cinema de Venecia, terá a súa premiere española en Play- Doc.
O propio Bruce Weber que estará en Tui falando en persoa co público de Play-Doc sobre as correspondencias entre estas tres películas e os seus excepcionais protagonistas, súmase así a unha longa lista de cineastas de culto que xa pasaron polo festival galego.
Bruce Weber
Nacido en 1946 en Greensburg, Pennsylvania, Weber é un dos máis prestixiosos fotógrafos que existen hoxe en día, traballando para as máis importantes revistas, e publicado un total de 40 libros. A súa obra fotográfica mostrouse en máis de setenta galerías, exposicións e museos de todo o mundo. Algunhas das súas fotografías atópanse nas coleccións permanentes dos museos Vitoria e Albert Museum de Londres así como na División Fotográfica da cidade de Paris.
Weber é igualmente recoñecido como cineasta cunha filmografía que consiste en cinco longametraxes documentais e unha serie de curtametraxes. As súas dúas primeiras películas, Broken Noses e Let’s get Lost, recibiron ambas o premio ao mellor documental, outorgado pola International Documentary Association e Let’s Get Lost foi tamén nomeada a un Oscar ao mellor documental en 1988. Tamén dirixiu vídeos musicais para Chris Isaak e os Pet Shop Boys, gañando con este último o Music Week’s “Vídeo of Year”. Dirixiu anuncios publicitarios para Calvin Klein, Versace, Ralph Lauren, Abercrombie & Fitch, Banana Republic, Jil Sander, Volvo e Dior Homme.
A súa primeira longametraxe, Broken Noses (1987) conta a historia de Andy Minsker, un boxeador profesional ex-campión de peso lixeiro, e o seu pequeno club de boxeo para nenos en Portland, Oregon. Nel Minsker fálanos da súa carreira frustrada coa Asociación Olímpica Estadounidense de Boxeo e as súas loitas en Las Vegas, á vez que asistimos aos seus adestramentos cos mozos, a maioría dos cales provén de familias disfuncionais. Criado tamén nun fogar cheo de problemas e de abusos familiares, Andy dedica todo o seu tempo a axudar aos mozos aos que trata como aos seus fillos, tratando de ser para eles o modelo a seguir que el nunca tivo. Fermosamente filmada e cunha deliciosa banda sonora, esta película explora e deconstrúe o concepto de virilidade.
En Let’s Get Lost (1988) Bruce Weber acompaña a Chet Baker no que sería o último ano da súa vida. Os complicados últimos tempos de Baker, marcados pola súa adicción ás drogas, contrastan cos anos da súa mocidade, cando aínda era o mozo dourado do jazz cun aire ao James Dean e un brillante e prometedor futuro por diante. A película combina material de arquivo e entrevistas desgarradoras con Chet Baker, así como con outros músicos, amigos, noivas, ex-mulleres e fillos. Cando a película atopábase na fase de montaxe, Chet Baker morreu trágicamente en estrañas circunstancias ao caer da xanela do seu hotel en Amsterdam. Ese mesmo ano a película gañou o premio da crítica no festival de Venecia e un ano despois, en 1989, foi nomeada a un Oscar. Máis de catro décadas despois Let’s Get Lost continúa sendo o mellor documental de jazz xamais feito sobre unha das máis grandes lendas da historia do jazz.
A finais dos anos noventa, Bruce Weber consegue convencer ao actor Robert Mitchum para retratarlle nunha película. Pero cando Mitchum falece en 1997, Weber deixa ao carón o seu amado proxecto e non é ata moito tempo despois que volve retomar o material filmado. Mitchum –que antes de cumprir os 15 xa escapara de casa dez veces, ingresado en prisión e realizado traballos forzados– actuou en máis de 130 filmes, principalmente películas de guerra, cinema negro e westerns, nas que sempre facía de tipo duro. Pero Robert Mitchum tamén foi unha persoa moi lida, que escribía poesía, e un grandísimo artista. Nice Girls Don’t Stay for Breakfast (título tomado dunha canción de Julie London), non só é o retrato dun mozo malo con alma de poeta, senón tamén unha película sobre o envellecer dun símbolo sexual masculino. A través dunha serie de entrevistas co propio Mitchum, así como con amigos e admiradores, números musicais e material de arquivo, Weber mostra a batalla interminable de alguén que pasou a súa vida enteira tratando de escapar de casa. A película que estreou mundialmente no festival de cinema de Venecia, terá a súa premiere española en Play- Doc.
O propio Bruce Weber que estará en Tui falando en persoa co público de Play-Doc sobre as correspondencias entre estas tres películas e os seus excepcionais protagonistas, súmase así a unha longa lista de cineastas de culto que xa pasaron polo festival galego.
Bruce Weber
Nacido en 1946 en Greensburg, Pennsylvania, Weber é un dos máis prestixiosos fotógrafos que existen hoxe en día, traballando para as máis importantes revistas, e publicado un total de 40 libros. A súa obra fotográfica mostrouse en máis de setenta galerías, exposicións e museos de todo o mundo. Algunhas das súas fotografías atópanse nas coleccións permanentes dos museos Vitoria e Albert Museum de Londres así como na División Fotográfica da cidade de Paris.
Weber é igualmente recoñecido como cineasta cunha filmografía que consiste en cinco longametraxes documentais e unha serie de curtametraxes. As súas dúas primeiras películas, Broken Noses e Let’s get Lost, recibiron ambas o premio ao mellor documental, outorgado pola International Documentary Association e Let’s Get Lost foi tamén nomeada a un Oscar ao mellor documental en 1988. Tamén dirixiu vídeos musicais para Chris Isaak e os Pet Shop Boys, gañando con este último o Music Week’s “Vídeo of Year”. Dirixiu anuncios publicitarios para Calvin Klein, Versace, Ralph Lauren, Abercrombie & Fitch, Banana Republic, Jil Sander, Volvo e Dior Homme.
R.